Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Στερεότυπα. Η μπαλαρίνα που απέρριψαν...



Κατά πόσο τα στερεότυπα και η γνώμη των άλλων επηρεάζουν τελικά τη ζωή μας και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις την καθορίζουν;
Η προσωπική μου απάντηση είναι πως αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό.
Θεωρώ πως το δύσκολο είναι να μπορέσουμε να εναντιωθούμε και να αντιδράσουμε παρά να δεχτούμε στωικά την άποψη των άλλων για εμάς και να ζήσουμε τελικά τη ζωή μας όπως θέλουν, επιθυμούν και μας κατευθύνουν οι άλλοι.
Οι περισσότεροι, προκειμένου να μην εναντιωθούμε στο περιβάλλον μας,
επιλέγουμε να ακολουθήσουμε τα δικά τους θέλω, ενώ συχνά ακούμε τη γνώμη των "ειδικών" και όχι της καρδιάς και της ψυχής μας με αποτέλεσμα να γινόμαστε στημένα ρομπότ που ακολουθούν τα πρέπει της δεδομένης επιλογής και της δεδομένης εποχής.

Αυτό ανέτρεψε η 31χρονη σήμερα Misty Copeland, όταν στα 13 της παρά την απόρριψη που δέχτηκε να γίνει μπαλαρίνα, το πάλεψε ενάντια στο κατεστημένο και τους ειδήμονες και έγινε στα 24 της χρόνια η δεύτερη αφροαμερικανίδα μπαλαρίνα στην ιστορία του American Ballet Theatre.
Στα 13 της όταν προσπάθησε να μπει σε μια ακαδημία μπαλέτου την απορρίψανε λέγοντας της εν ολίγοις πως είναι πολύ μεγάλη και έχει τον λάθος σωματότυπο. Η Copeland όμως δεν το έβαλε κάτω, πάλεψε για το όνειρο της και τα κατάφερε!
Από το 2008 είναι η μόνη Αφροαμερικανίδα σολίστ της Αμερικανικής Ακαδημίας Μπαλέτου και παρά τις πολλές πολιτιστικές διακρίσεις που δέχεται όλα αυτά τα χρόνια αναγνωρίζεται πλέον από όλους ως θαύμα και εξαιρετικό ταλέντο.

Αυτή τη στιγμή την έχει επιλέξει η εταιρία αθλητικών ειδών Under Armour για να γίνει το κεντρικό πρόσωπο της διαφημιστικής τους καμπάνιας με το μότο: "I Will what I Want" 
Η συγκεκριμένη εταιρία θεώρησε πως ο τρόπος που η Copeland αντιμετώπισε τη σκληρή αυτή απόρριψη που ουσιαστικά πρόκειται για ένα σύνολο στερεοτύπων εναντίον της, θα αποτελέσει μεγάλη έμπνευση και παράδειγμα προς πολλές γυναίκες που δέχονται καθημερινά αρνητικές αντιδράσεις είτε λόγω του φύλου, είτε λόγω του χρώματος τους.

Η διαφήμιση δείχνει την κοπέλα να κάνει προθέρμανση ενώ ένα νεαρό κορίτσι διαβάζει επιστολές απόρριψης σαν και αυτή που δέχτηκε η Misty Copeland.






Το ζήτημα αυτό με αγγίζει πολύ καθώς το όνειρο μου ήταν να ασχοληθώ με τον χορό.
Ουσιαστικά δέχτηκα και εγώ πολλές φορές απόρριψη και ειρωνεία του τύπου "μπράβο πολύ ωραία χορεύεις, τι να σου πω..." ή "αν θες να γίνεις κάτι θα πρέπει να παρατήσεις οικογένεια και τα πάντα και να ζήσεις για πάντα στην Αμερική" από "ειδήμονες" χωρίς φυσικά να έχω καταφέρει ποτέ να φτάσω στο επίπεδο μεγάλων χορευτών. Σε αυτόν τον χώρο είναι σαν να θέλουν οι φτασμένοι, να μη βοηθήσουν τα παιδιά που έχουν πάθος και όνειρο να ασχοληθούν με αυτό. Είναι σαν να θέλουν να είναι μια κλειστή κοινωνία με όσο το δυνατόν λιγότερους και συγκεκριμένους. Λυπάμαι πολύ που το λέω αυτό αλλά δεν υπάρχει ανθρωπιά στον επαγγελματικό χώρο του χορού, παρά μόνο πίεση και απογοήτευση. Θεωρούν πως αν βγεις από όλο αυτό αλώβητος, τότε μόνο μπορείς να τα καταφέρεις. Εγώ δεν το άντεξα... Η Misty Copeland αξίζει για όλα όχι απλά συγχαρητήρια αλλά μεγάλες τιμές για το σθένος και τις προσπάθειες της!










8 σχόλια:

  1. Αυτή είναι η απόδειξη πως όταν θες κάτι πολύ, θα το καταφέρεις! Σ' ευχαριστώ πολύ πολύ που μοιράστηκες αυτή την ιστορία, γιατί είχα ανάγκη να ακούσω κάτι τόσο θετικό.
    Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος και η πίεση τεράστια.
    Λυπάμαι που το λέω αλλά κόβουν τα φτερά και τα όνειρα μικρών παιδιών με πολύ μεγάλη ευκολία και με σκληρότητα, ενώ στην πραγματικότητα το μόνο που χρειάζεται είναι ενθάρρυνση και επιβράβευση. Μόνο έτσι υπάρχει πρόοδος.
    Φιλάκια πολλά Κατερινάκι μου! Χαίρομαι πολύ που σε ξαναβρίσκω μετά από τόσο καιρό!!!
    Α, για να μη σε μπερδέψω... είμαι η Pink angel, με το ομώνυμο μπλογκ... Έκανα κάποιες αλλαγές και μπερδεύω κόσμο, χαχαχα!
    Φιλάκιαααααααα ❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάλε τρόμαξα προς στιγμήν...λέω τι alzheimer έπαθα και δεν θυμάμαι την κοπέλα που μου μιλά τόσο άμεσα! χαχαχα!
      Έχεις απόλυτο δίκιο Αγγελάκι μου και χαίρομαι πολύ που ευχαριστήθηκες την ανάρτηση!
      Πολλά φιλιά!

      υ.γ. και εγώ χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω όλους!

      Διαγραφή
  2. Κατερινάκι μου παρ'ότι δεν ασχολήθηκα ποτέ με το χώρο και το χορό, μπορώ να φανταστώ την πίεση και τις δυσκολίες. Έχει φανεί και σε πολλά έργα, εννοώ έχει βγει προς τα έξω αυτό το θέμα. Δεν μου είναι άγνωστο και πάντα είχα την απορία ποιος είχε την αρχική βλακοδέστατη σκέψη. Μπράβο στη χορεύτρια και κρίμα που εσένα σου έκοψαν τα φτερά!
    Υπέροχη ανάρτηση καρδούλα μου!!!
    Τον ένιωσα τον πόνο σου !

    Φιλάκια πολλά! ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστούλι μου, σε ευχαριστώ πολύ κοριτσάκι μου!
      Πραγματικά έχει βγει αυτό μέσα από τα έργα τα οποία πολλές φορές δείχνουν με λεπτομέρειες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες χορευτές και όσοι θέλουν να γίνουν. Όσο για την αρχική σκέψη, δεν το είχα σκεφτεί ποτέ έτσι... :-)
      Πολλά φιλιά!

      Διαγραφή
  3. αυτες οι αληθινες ιστοριες μας ενδυναμωνουν ολους!

    καλη εβφομαδα να εχεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μακάρι να είχαμε όλοι την δύναμη να αντισταθούμε στους "ειδήμονες" που καθορίζουν τελικά τη ζωή και τις επιλογές μας!
    Η Misty Copeland δεν πάλεψε μόνο με τους ανθρώπους του χώρου, αλλά και με το "οικογενειακό" της περιβάλλον και με τον εαυτό της προκειμένου να καταφέρει να συνεχίσει!
    Της αξίζουν συγχαρητήρια και μακάρι όλοι να ακολουθούσαμε το παράδειγμά της!
    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι ακριβώς είναι Rylie.
      Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου!
      Καλή εβδομάδα και σε εσένα :-)

      Διαγραφή

Θα χαρώ να διαβάσω τη δική σας Άποψη!

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες