Δευτέρα 12 Μαΐου 2014

Πράσινη επανάσταση στην Κρήτη ενάντια στα χημικά της Συρίας




Από τις 6 Γενάρη, όπου κι έγινε η πρώτη δημοσίευση στα χρονικά για το ζήτημα, στα Χανιώτικα Νέα μέσω ενός τοπικού δημοσιογράφου, ο οποίος από πείσμα κράτησε το θέμα ζωντανό στις καρδιές μας, ο τοπικός Κρητικός τύπος ασχολείται καθημερινά με την Πράσινη Επανάσταση των Κρητών ενάντια στην υδρόλυση των χημικών της Συρίας στη Μεσόγειο.
Από τις 6 Γενάρη έως σήμερα, οι Κρήτες κι ο Κρητικός Τύπος, μέσα από μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις χιλιάδων Κρητών, βροντοφωνάζουν καθημερινά το «Όχι».
Από τη Σούδα (9/3) και το ιστορικό Αρκάδι (23/3) έως την εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), δήμαρχοι, πολίτες, πανεπιστημιακοί, δικηγορικοί κι οδοντιατρικοί σύλλογοι, ψαράδες, φοιτητές, μαθητές της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας, εκπαιδευτικοί, κι αγανακτισμένοι παπάδες ξεσηκώθηκαν ενάντια στα σχέδια των ΗΠΑ, Ρωσία και του διεθνούς Οργανισμού για την Απαγόρευση των Χημικών Όπλων (OPCW).

Μέλη της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου», από το περήφανο νησί της Κρήτης, καταγγέλλουν πως δεν υπάρχει καμία επίσημη πληροφόρηση, από την κυβέρνηση ή κάποιον άλλο οργανισμό, για το πότε ακριβώς θα πραγματοποιηθεί η υδρόλυση και κάτω από ποιες συνθήκες.
Μέλη της κίνησης από ολόκληρη την Κρήτη, ανάμεσά τους και πανεπιστημιακοί καθηγητές, όπως ο κος Γιδαράκος και κος Πισσίας, από το Πολυτεχνείο και Πανεπιστήμιο Κρήτης αντίστοιχα, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου τονίζοντας πως έχει απαγορευθεί κάθε παρακολούθηση από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, ή τηλεμετρική αναμετάδοση της διαδικασίας κι αυτό εγείρει σημαντικά ηθικά, κοινωνικά και πολιτικά ερωτήματα.
Πανικός φωλιάζει στις ψυχές όλων των Κρητών καθώς, σύμφωνα με νομικούς εκπροσώπους της κίνησης πολιτών, οι Αμερικανοί έχουν φροντίσει ώστε σε περίπτωση ατυχήματος, κατά τη διάρκεια της υδρόλυσης ή μεταφοράς των αποβλήτων, να μη φέρει νομικές κι οικονομικές ευθύνες το αμερικανικό πλοίο του πολεμικού ναυτικού το οποίο έχει αναλάβει την εξουδετέρωση και κατ’επέκταση οι Η.Π.Α.

Ο Γιώργος Σμπώκος, διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κρήτης σε θέματα Δικαίου Περιβάλλοντος, αναφέρει πως «υπάρχει νομικό κενό για τα χημικά της Συρίας». Τι γίνεται όμως στην υπόλοιπη Ελλάδα;
Την ίδια ώρα που χιλιάδες Κρήτες παραβρέθηκαν στην εν πλω διαμαρτυρία στα Σφακιά (27/4), περισσότεροι από 500 Κρήτες συγκεντρώθηκαν στο Σύνταγμα και εξέφρασαν την αντίθεσή τους στις αντεθνικές κι εγκληματικές αποφάσεις της ελληνικής κυβέρνησης. Κανένα Αθηνοκεντρικό κανάλι δεν ασχολήθηκε με τη συγκέντρωση αυτή. Μόνοι οι δημοσιογράφοι ήδη ασχολήθηκαν με το θέμα αποδεικνύουν έμπρακτα ότι δε χρηματίζονται. Ποιοι είναι όμως αυτοί που χρηματίζονται και δεν μιλούν; Τι συμβαίνει με τους επιστήμονες;

Ο τύπος γενικότερα στην Ελλάδα δεν έχει ασχοληθεί καθόλου με το μείζονος σημασίας αυτό ζήτημα. Πώς θα γινόταν άλλωστε να ασχοληθούν με σημαντικά ζητήματα, όπως το ζήτημα της εξόρυξης χρυσού στις Σκουριές της Χαλκιδικής, την ιδιωτικοποίηση των παραλιών της χώρας μας κι άλλα πράσινα ζητήματα, τα οποία έχουν κοινωνικό, πολιτικό και οικονομικό αντίκτυπο, εν’όψει των επικείμενων εκλογών; Οι πολίτες φοβούνται ότι πολλά μέλη θ’αποχωρίσουν από τις κινητοποιήσεις με την πάροδο των εκλογών, καθώς από τον χώρο της πολιτικής τους προσέγγισαν στην προσπάθειά τους να εξαργυρώσουν ψήφους.
«Μας λένε να σιωπούμε και να μην αντιδρούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά η Ευγενία Τσατσάκη, μέλος της κίνησης πολιτών στο συντονιστικό Ηρακλείου, για τους κυβερνητικούς εκπροσώπους και τα Υπουργεία. «Δεν έχει γίνει καμία μελέτη περιβαλλοντικών ρίσκων κι επιπτώσεων», συμπληρώνει με απογοήτευση, δηλώνοντας πως «δεν υπάρχει διαφάνεια στην ενημέρωση τόσο από την πλευρά της κυβέρνησης όσο κι από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης εκτός Κρήτης».

Σε δήλωσή του σε ομογενειακή εφημερίδα ήδη από τον Ιανουάριο, ο κος Αντώνης Τσουρδαλάκης από τη Μελβούρνη, πρόεδρος του Παγκόσμιου Συμβουλίου Κρητών, εξέφρασε την «αντίθεση κι αγανάκτησή του για την προτεινόμενη και μυστικά σχεδιαζόμενη καταστροφή των χημικών όπλων της Συρίας στον θαλάσσιο χώρο δυτικά της Κρήτης» και καταδίκασε τις εγκληματικές, επικίνδυνες κι απαράδεκτες ενέργειες της ελληνικής κυβέρνησης. Όμως έκτοτε μειωμένες ήταν οι κινητοποιήσεις της Ομογένειας.

Την θανάσιμη κι εγκληματική αδιαφορία τόσο του ελληνόφωνου Τύπου όσο και της ελληνικής κυβέρνησης καταδικάζει επίσημα και η φοιτητική ομάδα Κοινωνικών Λειτουργών του πανεπιστημίουRMIT στην Μελβούρνη καθώς κι εκπρόσωποι της «Κίνησης Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου» εδώ στη Μελβούρνη.
Οι Κρήτες καλούν τους ομογενείς να συμπαρασταθούν έμπρακτα στις κινητοποιήσεις τους και να βοηθήσουν να μη γίνει σκουπιδότοπος αποβλήτων, πυρηνικών και χημικών η Μεσόγειος. Πρέπει να σπάσει επιτέλους ο κλοιός της σιωπής και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στην υπόλοιπη χώρα και το εξωτερικό να δώσουν στο ζήτημα τη δέουσα σημασία που του αρμόζει.
Η Ιερά Επαρχιακή Σύνοδος της Εκκλησίας Κρήτης, ήδη σε δελτίο τύπου από τις 6 Φεβρουαρίου, δηλώνει πως «η Ιεραρχία της Εκκλησίας Κρήτης διαμαρτύρεται έντονα για την έλλειψη υπεύθυνης ενημέρωσης όλων των πολιτών της χώρας μας, κυρίως δε των κατοίκων της Κρήτης, για το εν λόγω μεγάλο και σοβαρό θέμα, κι εκφράζει την έντονη αντίθεσή της για το θλιβερό αυτό γεγονός».

Σε ομιλία του στη Σούδα στις 9 Μαρτίου, ο παπά-Ανδρέας από τα Ανώγεια, έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα λέγοντας πως «Από το Ακρωτήρι των Αγώνων υψώνουμε το λάβαρο της Παγκρήτιας Αντίστασης απέναντι στα σχέδια του χημικού θανάτου», και καλώντας τον Κρητικό λαό ν’απέχει από τις ευρωεκλογές, ακολουθώντας το παράδειγμα της ακριτικής Γαύδου.
Παρακινήστε άτομα που γνωρίζετε στον καλλιτεχνικό χώρο να ενώσουν τις φωνές τους μαζί μας. Ένας ολόκληρος λαός κατέβηκε στους δρόμους. Κανένας να μη μείνει με σταυρωμένα τα χέρια, το οφείλουμε στα παιδιά μας.
Γνωρίζουμε πολύ καλά τι φωλιάζει στις ανυπότακτες καρδιές των Κρητών απανταχού γης: «Ήθελαν να μας βρουν ανοχύρωτους κι απροετοίμαστους. Μας βρήκαν όμως αποφασισμένους».


Κίνηση Πολιτών ενάντια στην «εξουδετέρωση» των χημικών όπλων της Συρίας στη θάλασσα της Μεσογείου - Μελβούρνη




Με πρόταση απ το Αγριμιώ, το κορίτσι αυτό, το Κρητικόπουλο που μάχεται και υπερασπίζεται από τη μακρινή Μελβούρνη, την Ελλάδα μας και τη Κρήτη όσο κανένας που γνωρίζω μας ένωσε σε αυτή τη κοινή "μάχη" εναντίον της εξουδετέρωσης των χημικών όπλων της Συρίας ανοιχτά της Κρήτης.
Όλοι οι bloggers σήμερα ενωμένοι έχουμε την κοινή αυτή ανάρτηση.
Όσοι πιστοί προσέλθετε!
Κ.





Κυριακή 11 Μαΐου 2014

Γιατί γιορτάζει η Μανούλα μου!



Όσο μεγαλώνω και βιώνω τα δύσκολα της ζωής, τόσο εκτιμώ τη παρουσία και την ύπαρξη των γονιών μου στη ζωή μου.
Σήμερα είναι η γιορτή της Μητέρας και όλες οι καλές μανούλες του πλανήτη έχουν τη τιμητική τους.
Δεν έχει σημασία πόσο χρονών είναι ούτε αν έχει πια τη δυνατότητα να σου μιλά και να ανταποκρίνεται στα λόγια σου.
Σημασία έχει πως την έχεις και κάθε μέρα δίνει κομμάτια του εαυτού της για να είσαι εσύ καλά!
Δεν έχω βιώσει ακόμη το συναίσθημα αυτό το οποίο λένε πως είναι το πιο δυνατό συναίσθημα αγάπης και εύχομαι ο Θεός να με αξιώσει να το βιώσω αλλά όσο μεγαλώνω και αντιλαμβάνομαι και κατανοώ την αγάπη και τη βοήθεια της μαμάς μου, τόσο πιο πολύ την χρειάζομαι και την θέλω δίπλα μου για πολλά πολλά χρόνια!
Και επειδή ξέρω πως θα με διαβάσει και θα κλαίει.... το αφήνω εδώ και της εύχομαι να είναι πάντα γερή και να μη χάσει ποτέ το γέλιο της!
Αγκαλίτσα μανούλα γιατί σαν τη δική σου αγκαλιά δεν υπάρχει τίποτα!

Παρασκευή 9 Μαΐου 2014

Τα 18 γνωρίσματα των δημιουργικών ανθρώπων.

Δημιουργικές Καλησπέρες σας εύχομαι!

Παραθέτω αυτούσιο το άρθρο από το thessalonikiartandculture στο οποίο εντόπισα πολλά στοιχεία που με εκφράζουν και με χαρακτηρίζουν.
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το νούμερο 14 μιας και πραγματικά αισθάνομαι να χάνω την αίσθηση του χρόνου ειδικά όταν χορεύω αλλά και όταν δημιουργώ με άλλους τρόπους.
Εσείς είστε δημιουργικά άτομα και αν ναι, ποια από τα παρακάτω σας χαρακτηρίζουν περισσότερο;

Μη ξεχνάτε πως η τέχνη μας κάνει καλύτερους και είναι για όλους!
Κ.



Η δημιουργικότητα μπορεί να είναι ένα σταθερό γνώρισμα σε κάποιους ανθρώπους αλλά ενδεχομένως και να εξαρτάται από τις εκάστοτε συνθήκες. Η έμπνευση και οι "φαεινές ιδέες" έρχονται από το πουθενά μερικές φορές - ενώ δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει όταν είναι πραγματικά απαραίτητες. Αναμφίβολα πάντως η δημιουργικότητα προϋποθέτει πολύπλοκη νοητική λειτουργία και δεν σχετίζεται με την απλή διαδικασία της σκέψης.

Οι επιστήμονες υποστηρίζουν πως η δημιουργικότητα είναι πολυπλοκότερη από τη γνωστή θεωρία των δύο ημισφαιρίων του εγκεφάλου (το αριστερό σχετίζεται με τη λογική και αναλυτική σκέψη, ενώ το δεξί με τη δημιουργικότητα και τα συναισθήματα). Περιλαμβάνει νοητικές διεργασίες που δεν έχουν πλήρως αναλυθεί. Και από ψυχολογικής πλευράς τα δημιουργικά άτομα είναι προσωπικότητες πολυσχιδείς. Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Scott Barry Kaufman, εκείνο που χαρακτηρίζει τους δημιουργικούς ανθρώπους είναι το "μπέρδεμα" του μυαλού τους. Κι ενώ δεν υπάρχει ένας αντιπροσωπευτικός τύπος του δημιουργικού ανθρώπου, υπάρχουν 18 πράγματα που κάνουν και τους διαφοροποιούν από τους υπόλοιπους.


1. Ονειροπολούν κατά τη διάρκεια της μέρας (γνωρίζοντας ότι είναι κάθε άλλο παρά χάσιμο χρόνο). Σύμφωνα με την ψυχολόγο Rebecca L. McMillan, η "περιπλάνηση" του μυαλού κατά τη διάρκεια της μέρας υποβοηθά τη διαδικασία της δημιουργικότητας. Και σίγουρα οι περισσότεροι από μας συλλάβαμε τις καλύτερες ιδέες ενώ η σκέψη μας ταξίδευε...Μια έρευνα του 2012 απέδειξε ότι η ονειροπόληση συνδέεται με την ενδοσκόπηση και την ικανότητα ανάκλησης αναμνήσεων. Οι νευρολόγοι έχουν διαπιστώσει ακόμη ότι οι διεργασίες κατά την ονειροπόληση είναι όμοιες με εκείνες της φαντασίας και της δημιουργικότητας.

2. Παρατηρούν τα πάντα. Για εκείνους υπάρχουν παντού πιθανότητες και συνεχώς επεξεργάζονται πληροφορίες που λαμβάνουν από την πραγματικότητα γύρω τους. Η συγγραφέας Joan Didion είχε πάντοτε μαζί της ένα σημειωματάριο όπου σημείωνε οτιδήποτε παρατηρούσε για τους ανθρώπους και τα γεγονότα γύρω της προκειμένου τελικά να εξηγήσει την πολυπλοκότητα του εαυτού της. Όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε "κοινός παρονομαστής όλων όσων παρατηρούμε είναι το 'εγώ'.

Πέμπτη 1 Μαΐου 2014

Καλό μήνα & Καλή Εργατική Πρωτομαγιά! - Δε Ξεχνώ....



Καλημέρα, Καλό μήνα και Καλή Πρωτομαγιά!

Όμορφη μέρα η σημερινή. Σαν να ένιωσε η πλάση την έλευση του νέου μήνα, του μήνα των λουλουδιών και είπε να χαρίζει απλόχερα τον ήλιο, τον καθαρό ουρανό και τα κελαηδίσματα των πουλιών. Αφιερωμένη στην Άνοιξη όλη η μέρα και βλέπω απ το πρωί οικογένειες να ετοιμάζονται για σύντομες κοντινές εκδρομές και βόλτες κρατώντας στα χέρια τους όμορφα και μοσχομυριστά λουλούδια.
Έτσι ετοιμαζόμαστε και εμείς να κάνουμε τη βόλτα μας και να πιάσουμε τον Μάη! Στεφάνι έχω να φτιάξω πολλά χρόνια και μάλιστα δεν ξέρω αν θυμάμαι πως γίνεται... Ελπίζω η προσπάθεια να με ανταμείψει και αν όχι στεφάνι, να γυρίσω στο σπίτι έστω με ένα όμορφο μπουκέτο για το βάζο μου.



Ας μη ξεχνάμε τι άλλο συμβολίζει η σημερινή ημέρα.
Είναι αφιερωμένη στους εργάτες και εργαζόμενους όλου του κόσμου επειδή με αρχή το 1886 στο Σικάγο οι εργάτες έχοντας να πάρουν δύσκολες και παράτολμες αποφάσεις ενάντια στο κεφάλαιο και με αγώνες, διαδηλώσεις, θάρρος και τόλμη διεκδίκησαν το 8ωρο, ώστε όλοι μας σήμερα να δουλεύουμε και να ζούμε σαν άνθρωποι.
Η συνέχεια δόθηκε και στην Ελλάδα το 1892 και το 1936 με τους καπνεργάτες στη Θεσσαλονίκη που κατέληξε σε μακελειό.
Σήμερα, προσπαθούν με νύχια και με δόντια να μας αφαιρέσουν όλα αυτά τα δικαιώματα που με αγώνες και αίμα κατοχύρωσαν οι πρόγονοι μας! Για αυτόν τον λόγο δεν πρέπει να ξεχνάμε και πρέπει σε κάθε μας απόφαση, σε κάθε μας κίνηση και σε κάθε μας λόγο να σκεφτόμαστε και να πράττουμε με σύνεση και λογισμό. Δε σημαίνει πως επειδή αυτά συνέβησαν κάποια χρόνια πριν, ότι δεν μας αγγίζουν, ότι δεν μας αφορούν! Ίσα-ίσα που πρόκειται για τον λόγο που όλοι μας έχουμε τόσα δικαιώματα ως εργαζόμενοι.
Να μη ξεχνάμε πως τα επιπλέον ωράρια πρέπει να πληρώνονται και να το στηρίζουμε γιατί εκμεταλλευόμενοι τον φόβο μας ότι θα μείνουμε χωρίς δουλειά, μας αναγκάζουν να δουλεύουμε ατελείωτες ώρες χωρίς ανταπόκριση. Οι σωστές εταιρίες και τα σωστά "αφεντικά" τηρούν όλες τις προϋποθέσεις του νόμου και δεν ζητούν από τους εργαζόμενους παράλογες απαιτήσεις. Και ξέρετε τι; Υπάρχουν, ναι υπάρχουν αυτές οι εταιρίες. Αν σταματήσουμε να σκύβουμε το κεφάλι θα σταματήσουν και αυτοί να ζητούν και να μας απομυζούν....
Εύχομαι να προλάβουμε τη κατάσταση γιατί ήδη άρχισαν με τις Κυριακές που μένουν ανοιχτά κάποια μαγαζιά και οι υπόλοιποι αντί να στηρίξουμε τους εργαζόμενους, πηγαίνουμε και ψωνίζουμε λες και χάθηκαν οι υπόλοιπες ημέρες!
Στηρίξτε τους συνανθρώπους σας γιατί αύριο θα είστε στη θέση τους ακόμη και αν εργάζεστε σε γραφεία!
Θέλει προσοχή στο τι στηρίζουμε και στο τι ψηφίζουμε!





Οι δολοφονίες των εργατών στη Θεσσαλονίκη το 1936 ήταν η έμπνευση του Γιάννη Ρίτσου για τον "Επιτάφιο". Πηγή

Γιάννης Ρίτσος - Ἐπιτάφιος (ἀποσπάσματα)

(Θεσσαλονίκη. Μάης τοῦ 1936. Μιὰ μάνα, καταμεσὶς τοῦ δρόμου,
μοιρολογάει τὸ σκοτωμένο παιδί της. Γύρω της καὶ πάνω της,
βουΐζουν καὶ σπάζουν τὰ κύματα τῶν διαδηλωτῶν - τῶν ἀπερ-
γῶν καπνεργατῶν. Ἐκείνη συνεχίζει τὸ θρῆνο της):
I
Γιέ μου, σπλάχνο τῶν σπλάχνων μου, καρδούλα τῆς καρδιᾶς μου,
πουλάκι τῆς φτωχιᾶς αὐλῆς, ἀνθὲ τῆς ἐρημιᾶς μου,
πῶς κλείσαν τὰ ματάκια σου καὶ δὲ θωρεῖς ποὺ κλαίω
καὶ δὲ σαλεύεις, δὲ γρικᾷς τὰ ποὺ πικρὰ σοῦ λέω;
Γιόκα μου, ἐσὺ ποὺ γιάτρευες κάθε παράπονό μου,
Ποὺ μάντευες τί πέρναγα κάτου ἀπ᾿ τὸ τσίνορό μου,
τώρα δὲ μὲ παρηγορᾶς καὶ δὲ μοῦ βγάζεις ἄχνα
καὶ δὲ μαντεύεις τὶς πληγὲς ποὺ τρῶνε μου τὰ σπλάχνα;
Πουλί μου, ἐσὺ ποὺ μοῦ ῾φερνες νεράκι στὴν παλάμη
πῶς δὲ θωρεῖς ποὺ δέρνουμαι καὶ τρέμω σὰν καλάμι;
Στὴ στράτα ἐδῶ καταμεσὶς τ᾿ ἄσπρα μαλλιά μου λύνω
καὶ σοῦ σκεπάζω τῆς μορφῆς τὸ μαραμένο κρίνο.
Φιλῶ τὸ παγωμένο σου χειλάκι ποὺ σωπαίνει
κι εἶναι σὰ νὰ μοῦ θύμωσε καὶ σφαλιγμένο μένει.
Δὲ μοῦ μιλεῖς κι ἡ δόλια ἐγὼ τὸν κόρφο δές, ἀνοίγω
καὶ στὰ βυζιὰ ποὺ βύζαξες τὰ νύχια, γιέ μου μπήγω.
II
Κορώνα μου, ἀντιστύλι μου, χαρὰ τῶν γερατειῶ μου,
ἥλιε τῆς βαρυχειμωνιᾶς, λιγνοκυπάρισσό μου,
Πῶς μ᾿ ἄφησες νὰ σέρνουμαι καὶ νὰ πονῶ μονάχη
χωρὶς γουλιά, σταλιὰ νερὸ καὶ φῶς κι ἄνθο κι ἀστάχυ ;
Μὲ τὰ ματάκια σου ἔβλεπα τῆς ζωῆς κάθε λουλούδι,
μὲ τὰ χειλάκια σου ἔλεγα τ᾿ αὐγερινὸ τραγούδι.
Μὲ τὰ χεράκια σου τὰ δυό, τὰ χιλιοχαϊδεμένα,
ὅλη τη γῆς ἀγκάλιαζα κι ὅλ᾿ εἴτανε γιὰ μένα.
Νιότη ἀπ᾿ τὴ νιότη σου ἔπαιρνα κι ἀκόμη ἀχνογελοῦσα,
τὰ γερατειὰ δὲν τρόμαζα, τὸ θάνατο ἀψηφοῦσα.
Καὶ τώρα ποὺ θὰ κρατηθῶ, ποὺ θὰ σταθῶ, ποὺ θἄμπω,
ποὺ ἀπόμεινα ξερὸ δεντρὶ σὲ χιονισμένο κάμπο;
Γιέ μου, ἂν δὲ σοὖναι βολετὸ νἀρθεῖς ξανὰ σιμά μου,
πᾶρε μαζί σου ἐμένανε, γλυκειά μου συντροφιά μου.
Κι ἂν εἶν᾿ τὰ πόδια μου λιγνά, μπορῶ νὰ πορπατήσω
κι ἂν κουραστεῖς, στὸν κόρφο μου, γλυκὰ θὰ σὲ κρατήσω.
III
Μαλλιὰ σγουρὰ ποὺ πάνω τους τὰ δάχτυλα περνοῦσα
τὶς νύχτες ποὺ κοιμόσουνα καὶ πλάϊ σου ξαγρυπνοῦσα,
Φρύδι μου, γαϊτανόφρυδο καὶ κοντυλογραμμένο,
καμάρα ποὺ τὸ βλέμμα μου κούρνιαζε ἀναπαμένο,
Μάτια γλαρὰ ποὺ μέσα τους ἀντίφεγγαν τὰ μάκρη
πρωινοῦ οὐρανοῦ, καὶ πάσκιζα μὴν τὰ θαμπώσει δάκρυ,
Χείλι μου μοσκομύριστο ποὺ ὡς λάλαγες ἀνθίζαν
λιθάρια καὶ ξερόδεντρα κι ἀηδόνια φτερουγίζαν,
Στήθεια πλατιὰ σὰν τὰ στρωτὰ φτερούγια τῆς τρυγόνας
ποὺ πάνωθέ τους κόπαζε κ᾿ ἡ πίκρα μου κι ὁ ἀγώνας,
Μπούτια γερὰ σὰν πέρδικες κλειστὲς στὰ παντελόνια
ποὺ οἱ κόρες τὰ καμάρωναν τὸ δείλι ἀπ᾿ τὰ μπαλκόνια,
Καὶ γώ, μὴ μοῦ βασκάνουνε, λεβέντη μου, τέτοιο ἄντρα,
σοῦ κρέμαγα τὸ φυλαχτὸ μὲ τὴ γαλάζια χάντρα,
Μυριόρριζο, μυριόφυλλο κ᾿ εὐωδιαστό μου δάσο,
πῶς νὰ πιστέψω ἡ ἄμοιρη πῶς μπόραε νὰ σὲ χάσω;
ΙV
Γιέ μου, ποιὰ Μοῖρα στὄγραφε καὶ ποιὰ μοῦ τὄχε γράψει
τέτοιον καημό, τέτοια φωτιὰ στὰ στήθεια μου ν᾿ ἀνάψει;
Πουρνὸ - πουρνὸ μοῦ ξύπνησες, μοῦ πλύθηκες, μοῦ ἐλούστης
πριχοῦ σημάνει τὴν αὐγὴ μακριὰ ὁ καμπανοκρούστης.
Κοίταες μὴν ἔφεξε συχνὰ - πυκνὰ ἀπ᾿ τὸ παραθύρι
καὶ βιαζόσουν σὰ νἄτανε νὰ πᾶς σὲ πανηγύρι.
Εἶχες τὰ μάτια σκοτεινά, σφιγμένο τὸ σαγόνι
κι εἴσουν στὴν τόλμη σου γλυκός, ταῦρος μαζὶ κι ἀηδόνι.
Καὶ γὼ ἡ φτωχειὰ κ᾿ ἡ ἀνέμελη καὶ γὼ ἡ τρελλὴ κ᾿ ἡ σκύλα,
σοὔψηνα τὸ φασκόμηλο κι ἀχνὴ ἡ ματιά μου ἐφίλα
Μιὰ - μιὰ τὶς χάρες σου, καλέ, καὶ τὸ λαμπρό σου θωρὶ
κι ἀγαλλόμουν καὶ γέλαγα σὰν τρυφερούλα κόρη.
Κι οὐδὲ κακόβαλα στιγμὴ κι οὐδ᾿ ἔτρεξα ξοπίσω
τὰ στήθεια μου νὰ βάλω μπρὸς τὰ βόλια νὰ κρατήσω.
Κι ἔφτασ᾿ ἀργὰ κι, ὤ, ποὺ ποτὲς μὴν ἔφτανε τέτοια ὥρα
κι, ὦ, κάλλιο νὰ γκρεμίζονταν στὸ καύκαλό μου ἡ χώρα.
V
Σήκω, γλυκέ μου, ἀργήσαμε· ψηλώνει ὁ ἥλιος· ἔλα,
καὶ τὸ φαγάκι σου ἔρημο θὰ κρύωσε στὴν πιατέλα.
Ἡ μπλέ σου ἡ μπλοῦζα τῆς δουλειᾶς στὴν πόρτα κρεμασμένη
θὰ καρτεράει τὴ σάρκα σου τὴ μαρμαρογλυμμένη.
Θὰ καρτεράει τὸ κρύο νερὸ τὸ δροσερό σου στόμα,
θὰ καρτεράει τὰ χνῶτα σου τ᾿ ἀσβεστωμένο δῶμα.
Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ γάτα μας στὰ πόδια σου νὰ παίξει
κι ὁ ἥλιος ἀργὸς θὰ καρτερᾷ στὰ μάτια σου νὰ φέξει.
Θὰ καρτεράει κ᾿ ἡ ρούγα μας τ᾿ ἁδρὸ περπάτημά σου
κ᾿ οἱ γρίλιες οἱ μισάνοιχτες τ᾿ ἀηδονολάλημά σου.
Καὶ τὰ συντρόφια σου, καλέ, ποὺ τὶς βραδιὲς ἐρχόνταν
καὶ λέαν καὶ λέαν κι ἀπ᾿ τὰ ἴδια τοὺς τὰ λόγια ἐφλογιζόνταν
Καὶ μπάζανε στὸ σπίτι μας τὸ φῶς, τὴν πλάση ἀκέρια,
παιδί μου, θὰ σὲ καρτερᾶν νὰ κάνετε νυχτέρια.
Καὶ γὼ θὰ καρτεράω σκυφτὴ βραδὶ καὶ μεσημέρι
νἀρθεῖ ὁ καλός μου, ὁ θάνατος, κοντά σου νὰ μὲ φέρει.
...
ΙΧ
Ὦ Παναγιά μου, ἂν εἴσουνα, καθὼς ἐγώ, μητέρα,
βοήθεια στὸ γιό μου θἄστελνες τὸν Ἄγγελο ἀπὸ πέρα.
Κι, ἄχ, Θέ μου, Θέ μου, ἂν εἴσουν Θεὸς κι ἂν εἴμασταν παιδιά σου
θὰ πόναγες καθὼς ἐγώ, τὰ δόλια πλάσματά σου.
Κι ἂν εἴσουν δίκειος, δίκαια θὰ μοίραζες τὴν πλάση,
κάθε πουλί, κάθε παιδὶ νὰ φάει καὶ νὰ χορτάσει.
Γιέ μου, καλὰ μοῦ τἄλεγε τὸ γνωστικό σου ἀχεῖλι
κάθε φορὰ ποὺ ὁρμήνευε, κάθε φορὰ ποὺ ἐμίλει:
Ἐμεῖς ταγίζουμε ζωὴ στὸ χέρι: περιστέρι,
κ᾿ ἐμεῖς οὔτ᾿ ἕνα ψίχουλο δὲν ἔχουμε στὸ χέρι.
Ἐμεῖς κρατᾶμε ὅλη τὴ γῆς μὲς στ᾿ ἀργασμένα μπράτσα
καὶ σκιάχτρα στέκουνται οἱ Θεοὶ κι ἀφέντη ἔχουνε φάτσα.
Ἄχ, γιέ μου, πιὰ δὲ μοὔμεινε καμιὰ χαρὰ καὶ πίστη,
καὶ τὸ χλωμὸ καὶ τὸ στερνὸ καντήλι μας ἐσβήστη.
Καί, τώρα, ἐπὰ σὲ ποιὰ φωτιὰ τὰ χέρια μου θ᾿ ἀνοίγω,
τὰ παγωμένα χέρια μου νὰν τὰ ζεστάνω λίγο;


Να περάσουμε υπέροχα σήμερα και να μη ξεχνάμε!!!
Καλές βόλτες και την ερχόμενη Κυριακή όλοι να κάνουμε κάτι όμορφο αλλά να μη ψωνίσουμε!
Και το Σάββατο, μέρα είναι...
Κ.





Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Αναγνώστες